Mag ik een paas-ei? Alsjeblieft?

Mama. Mama! Mamaaaaaaaaaaaaa! Die? Die? Die?
Daar staat ze dan, mijn kleine meisje. Bij de kast, wijzend naar de paaseitjes.

"Wil je een paas-eitje schat"? Een grote glimlach en stralende oogjes waardoor de sneeuw meteen verdwijnt. 

Mama maakt de bak open en mijn meisje mag zelf een paaseitje pakken. "Nee lieverd, niet door het folie heenbijten" Ik wikkel het folie van het paaseitje en geef het aan haar. Helemaal verliefd kijkt ze me aan om vervolgens te smullen van haar heerlijkheidje. Na twee minuten staat ze weer in de keuken. "Die? Die?" Nee schat.We gaan zo eten. Ik kijk haar liefdevol aan en smelt weg bij de aanblik van haar met chocolade besmeurde snoetje en haar truitje wat eens groen met wit was, maar nu besmeurd is met bruine vlekken. Lieverdje, wat houd ik toch ontzettend veel van jou.

In 2011 was ik op tweede paas-dag uitgerekend van deze kleine schat waren we helemaal in de ban van ons paas-ei welke vervolgens, geheel op haar eigen eigenwijze wijze de dag na Pasen geboren werd. 

Nu is het 2013 en weer bijna Pasen. Mag ik nu wel een paas-ei? Dan hebben we met Kerst misschien wel een kerstbengel...